اثربخشی آموزش‌ های شناختی- رفتاری بر کاهش اهمالکاری دانش‌آموزان

اهمالکاری از جمله متغیرهای مؤثر بر عملکرد تحصیلی است، لذا مطالعه بیشتر آن ضروری به نظر می ­رسد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش‌های شناختی- رفتاری بر کاهش اهمالکاری است. در این مطالعه، از روش پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. بدین منظور 34 نفر از دانش‌آموزان سال اول دبیرستان به شیوه نمونه­ گیری خوشه‌ ای انتخاب شدند، به این صورت که ابتدا از بین دو ناحیه آموزش و پرورش یک ناحیه به طور تصادفی انتخاب شد و سپس از بین مدارس این ناحیه یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب، و دانش­ آموزان در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. دانش‌ آموزان گروه آزمایش 8 جلسه آموزش شناختی- رفتاری دریافت کردند، در حالی که دانش ‌آموزان گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. ابزار اندازه‌ گیری این پژوهش، پرسشنامه اهمالکاری سولومون و راثبلوم (1984) بود. دانش‌آموزان بر اساس نمراتی که از پرسشنامه دریافت کردند، در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. داده ‌های جمع ‌آوری شده از طریق آزمون کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش این فرضیه را که آموزش‌ های شناختی – رفتاری، اهمالکاری را کاهش می‌ دهد، اثبات کرد. نتایج این پژوهش به مشاوران مدارس کمک خواهد کرد تا با به کارگیری آموزش ‌های مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری، اهمالکاری دانش ‌آموزان را کاهش دهند.